ασύνταχτος

-η, -ο

επίρρ. -α

1. αυτός που δεν έχει σε τάξη τοποθετημένους όσους τον αποτελούν, ασυγκρότητος, ανοργάνωτος: Το πλήθος, ασύνταχτο καθώς ήταν, εύκολα διαλύθηκε από το στρατό.

2. αυτός που είναι συντακτικά λανθασμένος: Δεν την περίμενα τόσο ασύνταχτη την έκθεσή σου.

3. αυτός που δεν έχει ακόμη συνταχθεί, γραφτεί: Είχε ασύνταχτη την αναφορά του πάνω στο ζήτημα αυτό.